Wiele lat temu powstała idea stworzenia naszych autorskich kart runicznych. Takich, które nie będą przesadzone w wyrazie i nie będą stanowić zbytniej nadinterpretacji znaczenia poszczególnych run. Podejść było wiele, bo trzeba było znaleźć najlepszy sposób na to jak zilustrować znaki sprzed wieków. Po latach udało się znaleźć najlepszą drogę w której połączyliśmy graficzno-malarskie obrazy akwarelowe, namalowane przez Adriana, z dziedzictwem kulturowym. Inspiracją stały się naskalne petroglify, datowane na epokę brązu, ze szwedzkiej gminy Tanum, norweskiej gminy Alta, czy duńskiej wyspy Bornholm.

Obrazy do kart namalowane zostały w ascetycznej, wygaszonej palecie barw. Dzięki temu nawiązują do Sił Natury i pierwotności okresu z którego pochodzą znaki runiczne.

Każda karta poświęcona jest jednemu znakowi runicznemu, którego malarskie przedstawienie zajmuje całą powierzchnię karty (karty bez ramek). W lewym dolnym rogu mamy runę w jej graficznej, pierwotnej formie. 
Na rewersie każdej z kart znajduje się symbol krzyża solarnego, często nazywany również krzyżem Odyna. Jest to oryginalny petroglif z wyspy Bornholm.

Jak pracować z kartami?
Osobiście jestem przeciwnikiem stosowania tarotowych rozkładów do czytania run. Tarot to zupełnie inne medium i uważam, że nie należy mieszać tych dwóch systemów. Runy ryte na drewienkach, czy kamieniach wyrzuca się w sposób swobodny, bez możliwości kontrolowania ich układu. Z tego, jak mogłoby się wydawać, chaosu powstaje ciąg informacyjny. Dlatego też jestem zwolennikiem wykładania kart jedna po drugiej, bez konkretnego rozkładu. Są to zazwyczaj trzy karty rozkładane od lewej do prawej strony. Jeśli w dalszym ciągu nie rozumiesz odpowiedzi, wyłóż kolejne trzy pod spodem, gdzie każda karta będzie dopełnieniem informacji karty nad nią (pierwszy rząd). Czasami może się zdarzyć, że trzeba będzie wyłożyć trzeci rząd. Jeśli dalej nic nie widzisz i nie rozumiesz odpowiedzi, złóż karty, przetasuj je, zadań pytanie w inny sposób i rozłóż karty ponownie. Uważam, że jeżeli wydarzy się tak, że za drugim razem też nie widzimy odpowiedzi to powinniśmy odpuścić. Może to nie czas na odpowiedź, a może jesteśmy zdekoncentrowani? Niemniej jednak czasami może zadziać się tak, że widząc już jedną kartę pojawiają się odpowiedzi i nie mamy potrzeby wyciągania kart następnych.

Jeśli magia runiczna jest dla Ciebie nową drogą, polecam rozpocząć pracę z nimi (kartami) poprzez losowanie codziennie jednej z nich. Zobacz co Ci wyszło, zapoznaj się ze znaczeniem danego znaku runicznego i obserwuj jego emanację podczas całego swojego normalnego dnia. Zastanów się jak, w codziennym życiu, przejawia się energia runy którą wyciągniesz.

ZNACZENIE KART RUNICZNYCH:

FEHU (pieniądze, bydło, dobrobyt)

Staroangielskie: Feoh
Staronordycki: Fe
Staroislandzki: Fe

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Bogactwo jest dobrem dla wszystkich ludzi;
lecz każdy mąż dzielić się nim musi,
jeśli chce zdobyć uznanie w oczach Pana,
co zna przyszłość.

POEMAT ISLANDZKI
Bogactwo to źródło niezgody między krewnymi
i ogniem na morzu
i ścieżką wiedźmich tajemnic.
Złoto szlachetnych

POEMAT STARONORDYCKI
Bogactwo jest niezgodą wśród bliskich;
wilk żyje w lesie.

Fehu to runa odpowiedzialna za stan posiadania materialnego, zapłatę i dzielenie się swoimi dobrami. Skąd więc bydło w znaczeniu znaku i dlaczego znalazło się ono na karcie? Wszystko związane jest z tym, że na przestrzeni wieków synonim bogactwa zmieniał swoją formę. Dziś wyznacznikiem dobrobytu może być luksusowy samochód, czy wielki dom. Kiedyś takim symbolem była właśnie przydomowa rogacizna. To ile bydła miał gospodarz pokazywało czy jest człowiekiem zamożnym. Dzięki temu miał on możliwość sprzedaży (np., kozy czy krowy), posiadał dostęp do mleka, czy finalnie do mięsa którym mógł wyżywić rodzinę. Stąd też połączenie bydła z dostatkiem i dobrobytem. Na karcie, prócz krowy, znajdują się również trzy okręgi – symbolizują one monety. Całość kompozycji znajduje się na zielonym tle, które magicznie symbolizuje pieniądze i rozrost materialny. Fehu ma również drugie dno, to mniej przyjemne. Wieki temu, podobnie jak i dzisiaj, pieniądze i materialny dostatek często bywał zapalnikiem zawiści, niezgody i zazdrości innych ludzi.

URUZ (tur, mżawka, żużel)

Staroangielski: Ur
Staronordycki: Ur
Staroislandzki: Ur

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Tur jest dumny i ma wielkie rogi;
silnym jest zwierzęciem i rogami walczy;
wielki i wspaniały strażnik wrzosowisk.

POEMAT STAROISLANDZKI
Mżawka lamentem jest chmur
oraz uszczupleniem zbiorów.
Nienawidzą jej pasterze.
Cień mędrca.

POEMAT STARONORDYCKI
Żużel ze złego jest żelaza;
Renifer często biega po zamarzniętym śniegu.

Uruz to runa siły, zdrowia, determinacji i bezwzględności. Przedstawiamy w poematach tur jest zwierzęciem wielkim, silnym i zdrowym. Jest także powolny i majestatyczny, aż do momentu gdy ruszy z miejsca – wtedy nic nie jest w stanie go zatrzymać. W poemacie staroislandzkim mamy jednak mowę o mżawce, która zresztą znalazła się jako ilustracja do tej karty. Jaki jest punkt wspólny? Determinacja oraz powolne i bezwzględne działanie. Mżawka jest w stanie przylgnąć i zmoczyć wszystko, potrafi wcisnąć się w każdą szczelinę i zniszczyć, np., zbiory które miały bezpiecznie być składowane na zimę. Nie wolno jej lekceważyć. Ilustracja na karcie przedstawia właśnie mżawkę (trzy rzędy kropek spokojnie zawieszone w przestrzeni spadając z chmur). Uruz to spokój, siła i determinacja której nie da się powstrzymać.

THURISAZ (cierń, Olbrzym)

Staroangielski: Thorn
Staronordycki: Thurs
Staroislandzki: Thurs

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Ciernie są niezwykle ostre,
wrogiem są każdemu rycerzowi w dotyku,
ciężko jest w nich wysiedzieć.

POEMAT STAROISLANDZKI
Gigant jest torturą dla kobiet,
na skalistych zboczach mieszka
mężem jest olbrzymki.
Saturn władca thingu.

POEMAT STARONORDYCKI
Gigant przyczyną udręki kobiet;
w nieszczęściu niewielu jest pogodnych.

Thurisaz jest runą związaną z bardzo pierwotną siłą Natury. Przyporządkowana jest Olbrzymom (Thursom). Interpretowana jest także jako cierń który (podobnie jak Olbrzymowie w poematach) zadaje ból – stąd też cierniste przedstawienie gałęzi które znalazło się na karcie. Thurisaz jako symbol rodu Thursów jest związany z Naturą której nie jesteśmy w stanie kontrolować (np., huragany, oberwania chmur, pożary), a które przynoszą straty i zniszczenia. Niemniej jednak jest to także runa która uczy nas siły i pokonywania własnych ograniczeń. Pokazuje nam, że nasze blokady są często demonami żyjącymi jedynie w naszej głowie. Kiedy w naszą stopę wbije się cierń mam dwa wyjścia – pierwsze - pozostawić i liczyć na to, że nie wda się zakażenie; drugie – wyciągnąć kolec, oczyścić ranę i iść dalej.

ANSUZ (usta, ujście rzeki, As - Bóg)

Staroangielski: Os
Staronordycki: Oss
Staroislandzki: As

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Usta są źródłem mowy,
filarem mądrości i zadowoleniem mędrców,
błogosławieństwo i radość każdego rycerza.

POEMAT STAROISLANDZKI
As najstarszym ojcem,
król Asgardu i władca Valhalli.
Jowisz, dowódca

POEMAT STARONORDYCKI
Ujście rzeki jest początkiem drogi;
pochwa jest źródłem miecza.

Runa Ansuz jest bezsprzecznie związana z bogiem Odynem – tym który dał tchnienie ludziom, tym który był bogiem magii, tym który poznał runy poprzez samo-ofiarowanie. W poematach czytamy o ustach (symbol początku wypowiedzianych słów, lub danie pierwszego tchnienia), źródle (jako początku rzeki) i pochwie miecza. Ansuz jest początkiem. Wszystkie te cechy zostały zawarte symbolicznie na karcie która ilustruje runę Ansuz. W górnej części znajduje się okrąg z którego wypływa krew i rozlewa się do niebieskiej wody (źródła). Dlaczego okrąg i krew? To symboliczne przedstawienie ofiary jaką poniósł Odyn by posiąść wiedzę na temat run. Wisząc na Drzewie Yggdrasil Odyn zranił sam siebie, w ramach ofiary, swoją włócznią Gungnir. Rana stała się źródłem krwi, która tradycyjnie używana jest w magii do zabarwiania run i zaklęć runicznych.

RAIDO (jazda konna, podróż)

Staroangielski: Rad
Staronordycki: Raeidh
Staroislandzki: Reidh

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Podróż jest łatwa,
dla każdego kto w domu pozostaje.
Odwagi dodaje temu, co szlaki wielkie przemierza,
na grzbiecie dzielnego rumaka.

POEMAT STAROISLANDZKI
Jazda to radość jeźdźców
i szybka podróż
i trud rumaka. Podróż wodza.

POEMAT STARONORDYCKI
Jazda najbardziej męczy konia;
Władca zapomniał o najlepszym mieczu.

Raido jest runą oznaczającą podróż. Na karcie motywem przewodnim jest droga prowadząca nas w stronę horyzontu. By dowiedzieć się tego co znajduje się za nim musisz podjąć wyzwanie i ruszyć przed siebie. Tylko w ten sposób będziesz w stanie dotrzeć do miejsca o którym inni mogą jedynie marzyć. Podróż kształci, pozwala zdobyć doświadczenia wcześniej nieosiągalne. Dzięki podróży kształtuje się również nasz charakter. Łatwo jest komuś doradzać kiedy siedzi się w wygodnym fotelu. Tylko ten, kto podejmie działanie i ruszy przed siebie, wie ile trudu, przeszkód i niepowodzeń jest po drodze zanim dotrzemy do miejsca które nas uszczęśliwi. Spójrz przed siebie i zobacz Słońce które świeci nad Twoją drogą.

KENAZ (pochodnia, wrzód)

Staroangielski: Cen
Staronordycki: Kaun
Staroislandzki: Kaun

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Pochodnia jest jasnym płomieniem,
co lśni i rozjaśnia mrok.
Chroni miejsce wypoczynku władcy.

POEMAT STAROISLANDZKI
Wrzód udręką jest dla ludzi
i bolącym miejscem
i przyczyną rozkładu.
Król plag.

POEMAT STARONORDYCKI
Wrzód jest udręką dla dzieci;
śmierć sprawia, że ciało blednie.  

Kenaz to transformująca siła ognia. Na karcie znalazły się jedynie płomienie strzelające iskrami w górę. Ogień był niezwykle istotnym elementem w dawnym świecie. To dzięki niemu można było ogrzać się w zimne dni i noce, czy przygotować posiłek. Ogień służył również jako główne źródło światła rozświetlające mrok nocy, w której kryły się złe duchy. Rozpalone ogniska i pochodnie odstraszały również dziką zwierzynę, dzięki czemu można było bezpiecznie udać się na spoczynek po ciężkim dniu. Runa Kenaz ma także związek z ogniem uzdrawiającym, takim który służył do odkażania ran (stąd wzmianka, w poematach, o wrzodzie), oraz ogniem rytualnym – całopalenie zwłok. Stąd też ciemniejsza strona tego znaku która związana jest ze śmiercią. Tak czy inaczej Kenaz to granica między światami i głęboka transformacja.

GEBO (prezent, dar)

Staroangielski: Gyfu

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Hojność przynosi zaufanie i cześć,
co jest podporą władców.
Daje pomoc i utrzymanie mężom,
którym brakuje wszystkiego.

Gebo jest runą symbolizującą połączenie między ludźmi. To wymiana energetyczna i fizyczna, dzięki której wszystko pozostaje w równowadze. Na karcie znajdują się przecinające się linie tworzące przestrzenie do wypełnienia przez dwie osoby (czerwone punkty znajdujące się na zielonym tle). To one są w stanie wypełnić pustkę na przecięciu się linii. Gebo mówi nam o tym, że w dobrej relacji (związkowej, zawodowej czy przyjacielskiej) wymiana jest filarem dobrego funkcjonowania. Jeżeli dajesz coś od siebie, przyjmij również dar dany Tobie. Kiedy zaburzymy tę równowagę powstanie dysharmonia w której można zacząć mówić o jakiegoś rodzaju wampiryzmie. Runa Gebo często utożsamiana jest także z relacją seksualną, jako symbol połączenia się dwojga ludzi.

WUNJO (radość)

Staroangielski: Wenne

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Rozkoszy doświadcza ten,
co nie zna cierpienia, smutku ani lęku
i ten co dobrobyt, szczęście
i wystarczająco dobry dom posiada

Wunjo związane jest ze szczęściem wynikającym z doceniania tego co mamy i w jakim miejscu swojego życia się znajdujemy. Karta przedstawia zielony okrąg promieniujący, niczym Słońce, na boki. W jego centralnym punkcie bije czerwony punkt – serce energii naszej radości. Karta ta namalowana została tak, by stanowić kontrę dla runy Naudiz. Wunjo posiada też jedną małą pułapkę… Jeśli osiądziesz na laurach i zaprzestaniesz dbać o wszystko to co stanowi radość i bezpieczeństwo dla Ciebie – stracisz to.

HAGALAZ (grad)

Staroangielski: Haegl
Staronordycki: Hagall
Staroislandzki: Hagall

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Grad jest najbielszym z ziarnem;
Wirując spada z wysokiego nieba
w podmuchach wiatru
i w wodę się potem zmienia

POEMAT STAROISLANDZKI
Grad zimnym jest ziarnem
i deszczem ze śniegiem
i chorobą dla węży.
Grad dowódca

POEMAT STARONORDYCKI
Grad jest najzimniejszym z ziaren;
Chrystus stworzył stary świat.

Hagalaz jest bardzo często demonizowaną runą. Dlaczego? Wielu ludzi uważa, że jest to symbol zniszczenia który nie niesie za sobą nic dobrego. Grad, bo o nim mowa, jest bezwzględnym niszczycielem, który faktycznie niszczy. Niemniej jednak niszczy to co bezmyślnie zostało wystawione na jego działanie, lub coś co jest słabe. Karta ilustrująca tę runę przedstawia wzburzone chmury z których spadają lodowe kule. Spójrzmy jednak na Hagalaz bardziej przychylnym okiem. Kiedy w naszym życiu mamy sytuacje toksyczne, kiedy coś zaśmieca naszą przestrzeń, przychodzi nagle ona i niszczy, odcina. Pozostawia pustkę, czystą zrównaną ziemię. Jednocześnie lodowe bryłki roztapiają się zamieniając się w wodę (symbol transformacji) i wsiąkają w glebę. Teraz, w tej wilgotnej ziemi, możemy zasiać nowe ziarno, które zapoczątkuje nowe zdarzenia. Hagalaz to również odcięcie się od tego co nam nie służy.

NAUDIZ (konieczność, potrzeba, ostateczność)

Staroangielski: Nyd
Staronordycki: Naudhr
Staroislandzki: Naudh

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Kłopoty są udręką dla serca;
choć w nim źródło ich rozwiązań
dla wszystkich tych,
rozważnych zawczasu.

POEMAT STAROISLANDZKI
Przymus smutkiem jest niewolnicy
i trudnym wyborem
i uciążliwą pracą.
Czyny Niflungów.

POEMAT STARONORDYCKI
W potrzebnie niewielki jest wybór;
nagi człowiek zamarznie na mrozie.

Karta runy Naudiz namalowana została tak by stanowiła przeciwieństwo karty Wunjo. Naudiz to potrzeba i przymus. Jest to runa symbolizująca konieczność odnalezienia rozwiązania w nieprzyjaznej dla nas sytuacji. To także symbol ciężkich chwil wywierających na nas presję. Na ilustracji widać mroźny okrąg który wbija ostrza w stronę centralnego punktu, którym jest czerwonym symbolem naszego serca. To właśnie w nim znajdziemy rozwiązanie naszych problemów i to jego ogień będzie w stanie roztopić lód który próbuje nas zatrzymać, zamrozić i zniewolić. Czasami gdy wydaje nam się, że jesteśmy w miejscu bez wyjścia należy zamknąć oczy, wyciszyć się i wsłuchać się w swój wewnętrzny głos który podpowie nam jak zmienić zaistniałą sytuacją na naszą korzyść. Podejmij niestandardowe działanie.

ISA (lód)

Staroangielski: Is
Staronordycki: Is
Staroislandzki: Iss

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Lód jest zimny i niezmiernie śliski;
połyskuje jak szkło i podobny jest do klejnotów;
podłoga kuta przez mróz jest piękna,
gdy na nią patrzeć.

POEMAT STAROISLANDZKI
Lód jest powłoką rzeki
i grzbietem fal
i zniszczeniem dla straconych.
Władca lodu.

POEMAT STARONORDYCKI
Lód zwany bywa szerokim mostem;
ślepy potrzebuje przewodnika.

Isa jest symbolem lodu – zjawiska które zachwyca, ale i przeraża. Tak jak piękno lodowego „szkła” może zahipnotyzować, tak jego nietrwałość i kruchość może doprowadzić do tragedii. Na karcie widzisz lodowy słup, który stoi stabilnie. Możesz zagłębić się w jego formę i strukturę. Odnajdziesz tam wyciszenie i spokój. Uważaj jednak by w tym miejscu nie spędzić za dużo czasu. W przeciwnym razie istnieje ryzyko zamrożenia siebie, swojej duszy i emocji. Stany depresyjne wywołane zbyt dużym wycofaniem i zatrzymaniem mogą być ciężkie do odwrócenia. Karta Isa odnosić się może również do wydarzeń. Symbolizować będzie wtedy dwie drogi: pierwsza – zamrożenie spraw; druga – nieplanowany poślizg z konsekwencjami których nie jesteśmy w stanie przewidzieć.

JERA (plon, rok)

Staroangielski: Ger
Staronordycki: Ar
Staroislandzki: Ar

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Lato to radość dla ludzi,
gdy Bóg, król nieba sprawia ziemi ból
by z niej wydobyć owoce dla biednych i bogatych.

POEMAT STAROISLANDZKI
Zbiory dobrodziejstwem są dla człowieka
i dobrym latem
i dojrzewającym polem.
Obfity rok.

POEMAT STARONORDYCKI
Obfitość dobrodziejstwem jest dla ludzi;
Frodi znany jest z hojności.

Jera jest symbolem pełni lata. To czas zbiorów i szykowania się na zimowy okres. Karta tej runy przedstawia Słońce które szczodrze zsyła na uprawę życiodajne promienie, w blasku których rośliny mogą dojrzewać. Runa Jera będzie symbolizować rozliczenie z naszych działań. Jeżeli dokonaliśmy wszelkich starań i przywiązaliśmy dużą uwagę do tego nad czym pracowaliśmy, zbierzemy zdrowy i dorodny plon swoich poczynań. Jeśli jednak chcieliśmy przyspieszyć coś na siłę, lub też zapomnieliśmy o zakończeniu spraw, możemy zostać z niczym bo nasz plon nie rozwinął się w pełni lub też zgnił.

IWAZ (cis)

Staroangielski: Eoh
Staronordycki: Yr
Staroislandzki: Yr

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Cis jest drzewem o chropowatej korze,
głęboko i mocno w ziemi siedzi,
korzenie ma mocne,
strażnikiem jest ognia i radości w majątku.

POEMAT STAROISLANDZKI
Cis giętkim jest łukiem
i kruchym żelazem
i wielkim uderzeniem strzały.
Łuk Ynglingów.

POEMAT STARONORDYCKI
Cis najzieleńszym jest w zimie drzewem;
nie sypie iskrami gdy się pali.

Iwaz to runa która bardzo mocno akcentuje życie i śmierć. Giętkie właściwości cisowego drewna pozwalały na to by z jego gałęzi tworzyć łuki. Te zaś wykorzystywane były do polowań. Z jednej strony łuk był symbolem przetrwania dzięki pożywieniu, z drugiej był narzędziem zadającym śmierć. W poemacie staronordyckim mowa jest o tym, że cis nie strzela iskrami gdy się pali. Dlatego też był bezpiecznym surowcem do palenia w izbach. Z racji swoich toksycznych właściwości, cis sadzono w miejscu pochówku by chronić zwłoki przed wykopaniem ich przez dzikie zwierzęta. Na karcie widnieje symboliczne przedstawienie cisu. Wzdłuż niego przebiega dziewięć punktów które symbolizują dziewięć światów w mitologii skandynawskiej (cis często był utożsamiany z Yggdrasil’em). Iwaz jest symbolem bezpieczeństwa, a dzięki swoim giętkim właściwością mówi nam o tym byśmy umieli dopasować się do różnych sytuacji, bo tylko wtedy będziemy w stanie otrzymać to czego potrzebujemy. Iwaz to także nasz kręgosłup moralny który zgięty, za bardzo, pęknie.

PERDO (niespodzianka, przeznaczenie, gra)

Staroangielski: Peorth

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Perdo źródłem jest rozrywki
i zabawy dla możnych,
którzy razem siedzą w biesiadnej sali.

Perdo to runa symbolizująca „coś” na co nie mamy wpływu – przeznaczenie. Stąd też często łączona jest z trzema Nornami, które plotą nic życia każdego człowieka. Karta przedstawia trzy okręgi które są symbolem trzech bogiń tkających nasz los.

ALGIZ (święte miejsce, łoś, ochrona)

Staroangielski: Eolh
Staronordycki: Yr
Staroislandzki: Yr

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Eolh-turzyca znajdziesz na bagnach;
w wodzie rośnie i rany duchowe zadaje,
krwią pokryje się każdy mąż który ją dotknie.

Algiz jest jedną z najbardziej znanych run używanych do magii ochronnej. Ma to związek z tym, że jest łączona z łosiem, który jako zwierzę na ogół łagodne, stanie się bezwzględne w momencie zagrożenia. Drugim aspektem jest powiązanie tej runy z turzycą bagienną – rośliną o twardych i ostrych liściach rosnącą na brzegach bagien (w miejscu które jest również domem łosi). Karta ilustrująca runę Algiz przedstawia trzy runy stojące na straży. Z brzegów jednej z nich spływają trzy czerwone krople krwi. Interpretując tę runę należy mieć na uwadze to w jakim kontekście się pojawia. Może być ona symbolem ochrony lub też naruszenia naszej przestrzeni energetycznej.

SOWILO (słońce, zwycięstwo)

Staroangielskie: Sigel
Staronordyckie: Sol
Staroislandzkie: Sol

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Słońce radością jest dla żeglarzy,
gdy na połowy się wybiorą,
póki morskie fale nie zawrócą ich na ląd.

POEMAT STAROISLANDZKI
Słońce tarczą jest chmur
i błyszczącym promieniem co niszczy lód.
Potomek zwycięzcy.

POEMAT STARONORDYCKI
Słońce jest światłem świata;
chyle czoła przed boskimi prawami.

Sowilo przynosi nam energię Słońca które było niezwykle ważnym obiektem kultu. To dzięki niemu, po zimnych okresach roku, nastawały ciepłe dni. Gdy świeciło Słońce, panowała dobra pogoda więc był to idealny czas na uprawę roli, czy żeglugę. Karta Sowilo to symbol Słońca inspirowany naskalnymi petroglifami. Daje nam on błogosławieństwo do działania, wzmacnia naszą siłę i intencję. Należy jednak pamiętać by nie popaść w próżność i nie zdawać się tylko na szczęśliwy los bo możemy się sparzyć. Sowilo symbolizować będzie również sukces przedsięwzięć lub zakończenie okresu zastoju i jałowości.

TIWAZ (Tyr)

Staroangielski: Tir
Staronordycki: Tyr
Staroislandzki: Tyr

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Tiwaz gwiazdą jest przewodnią;
dobrze jest być wiernym władcy,
Rozświetla mrok nocy i nigdy nie zawodzi.

POEMAT STAROISLANDZKI
Tyr jednorękim bogiem
i pozostałością wilka
i księciem w świątyni.
Władca. Mars.

POEMAT STARONORDYCKI
Tyr jest jednorękim bogiem;
kowal często sam dmucha w ogień.

Runa Tiwaz związana jest z Tyrem - bogiem honoru, sprawiedliwości i wojny. To właśnie jego postać zdobi kartę tej runy. Włócznia w ręce symbolizuje waleczność i dyscyplinę. Druga dłoń nawiązuje do mitologicznego zdarzenia w trakcie którego wilk Fenrir odgryzł ją Tyrowi. Karta runy Tiwaz symbolizuje praworządność, honor, a także umiejętność podejmowania trudnych decyzji. Warto jednak pamiętać by nie zatracić się całkowicie w chłodnych kalkulacjach. Dlatego też Tiwaz jest świetnym dopełnieniem kobiecej runy Berkano z którą wspólnie się równoważą. Ciemniejszą stroną tej runy będzie nadużywanie władzy, siły, brak honoru, niepraworządność.

BERKANO (brzoza, gałązka)

Staronordycki: Bjarkan
Staroislandzki: Bjarkan

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Brzoza nie posiada owoców,
rozrasta się jednak z liści.
Zdobne i wspaniałe są jej gałęzie,
koronę wznosi i rozpościera ku niebu.

POEMAT STAROISLANDZKI
Brzoza to liściasta gałązka
i małe drzewko i pełne świeżości krzew.
Obrońca. Jodła.

POEMAT STARONORDYCKI
Brzoza ma najzieleńsze liście ze wszystkich drzew;
Loki miał szczęście w swych oszustwach.

Berkano to energia życia, kobiecości i piękna. Ilustracja tej karty oparta jest na brzozowym liściu który w sposób symboliczny nawiązuje również do kobiecej waginy gdzie, w centralnym miejscu, znajduje się punkt symbolizujący życie. Berkano to matka która daje życie, chroni i opiekuje się ogniskiem domowym. Dzięki umiejętności dopasowania emocji do zdarzeń nie jest w stanie złamać jej nawet największy wiatr. Berkano może mówić także o stanie zdrowotnym kobiety, gdzie interpretowana będzie ona w kontekście run z którymi występuje. W przypadku mężczyzn może być sugestią by do swojego surowego charakteru dodać odrobinę czułości i empatii.

EHWAZ (koń)

Staroangielski: Eh

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Koń jest radością książąt
i szlachty rumak potężne ma kopyta,
bogaty w siodle nie szczędzi mu pochwał,
jest wygodą dla podróżnych.

Ehwaz jest runą współpracy między jeźdźcem, a jego koniem. Dlatego też na karcie znalazła się ilustracja inspirowana kolejnymi petroglifami. Tylko wtedy, kiedy człowiek zacznie współpracować ze swoim wierzchowcem, może ruszyć w podróż. Intencja przewodnia tej runy nie odnosi się jednak tylko i wyłącznie do współpracy między zwierzęciem, a człowiekiem. Ehwaz to symbol współpracy w ogóle – na polu zawodowym, sportowym, czy jakimkolwiek innym. Kiedy masz zgrany zespół, lub partnera, jesteście razem w stanie stworzyć wszystko. Kiedy jednak w całym mechanizmie zawiedzie jeden element (człowiek) runie cała konstrukcja którą wspólnie budowaliście.

MANNAZ (człowiek)

Staroangielski: Man
Staronorweski: Madhr
Staroislandzki: Madhr

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Człowiek radosny szanowany jest wśród innych;
każdy jednak może zawieść zaufanie.
Gdy Pan zapragnie jego zagłady,
ciało ziemi zostanie oddane.

POEMAT STAROISLANDZKI
Człowiek radością dla człowieka
i częścią ziemi
i zdobicielem okrętów.
Książę wśród ludzi.

POEMAT STARONORDYCKI
Człowiek jest siłą ziemi;
potężne są szpony jastrzębia.

Karta runy Mannaz przedstawia postać z naskalnych obrazków. W jednej ręce trzyma topór, w drugiej tarczę. Są to dwa symbole za którymi kryje się znaczenie tej runy. Mannaz to człowiek w pełnej krasie, wraz ze wszystkimi swoimi cieniami i blaskami. Tarcza może Cię ochronić, podobnie jak topór rzucony w stronę napastnika. Z drugiej jednak strony bądź uważny – ten sam topór może zostać wbity w Twoje plecy. Człowiek jest niekończącą się paletą emocji i czynów. Czasami może się zdarzyć, że największy wróg poda Ci rękę gdy się przewrócisz, a najbliższy przyjaciel popchnie prosto w przepaść. Mannaz mówi o wszystkich twarzach ludzkiej istoty.

LAGUZ (woda)

Staroangielski: Lagu
Staronordycki: Logr
Staroislandzki: Logr

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Ocean bezkresny jest dla ludzi,
gdy przemierzają go w kruchych łodziach,
fale morskie ich przerażają,
a głębiny morskie są nieujarzmione.

POEMAT STAROISLANDZKI
Woda jest wirującym strumieniem
i szerokim gejzerem
i domem dla ryb.
Książe jezior.

POEMAT STARONORDYCKI
Wodospad jest rzeką spadającą z wysokich gór;
a ozdoby są ze złota.

Karta Laguz przedstawia wodospad na tle Księżyca. Oba punkty związane są w magii z emocjami i ich transformacją. Laguz to spokojna rzeka zmieniający się w rwący potok. Ten z kolei przybiera na sile, zmienia się w huczący wodospad, roztrzaskujący się o skały, by już za chwile we wzburzonej pianie zamienić się w kolejną spokojną rzekę. Laguz często utożsamiana jest z wiedźmami – tymi które potrafią przetransformować emocje w czyny. Zapanuj nad swoimi i poprowadź je w odpowiednią stronę. Jeśli stracisz kontrolę, rozbijesz  się o skały.

INGWAZ (Ing – Frey)

Staroangielski: Ing

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Ing największy wśród Duńczyków na wschodzie,
gdy na swoim rydwanie
odpłyną na wschód na grzbietach fal.
Heardingowie tak zwali swojego bohatera.

Ingwaz to kolejna runa symbolizująca koło roku. Pokazuje, że wszystko ma swój koniec, po którym rozpoczyna się kolejny cykl. Runa związana jest z bogiem Ing (jedno z imion Freya). Wśród ludów duńskich krążyła legenda o dziecku, które przypłynęło na łodzi wypełnionej dobrami. Został on królem, a po śmierci zwrócono go morzu, z którego przybył. Motyw ten sugeruje silny związek z cyklicznością życia. Do tej legendy nawiązuje karta Ingwaz – petroglifowy symbol statku zwieńczony znakiem Słońca.

DAGAZ (dzień)

Staroangielski: Daeg

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Dzień, chwalebne światło Stwórcy,
wysłane przez Pana;
ukochane jest przez ludzi,
źródłem jest nadziei i szczęścia dla bogatych i biednych,
Służy dobrze wszystkim.

Noc od zawsze była porą doby, którą traktowano jako czas niebezpieczny, w którym oddziałują złe moce. Noc kryje w sobie tajemnicę, grozę, niepewność. Dagaz jest pierwszym promieniem wschodzącego słońca, który wprowadza ulgę, nadzieję i radość nadchodzącego dnia. Dlatego też jest symbolem ochrony przed złem, w blasku którego milkną odgłosy nocy. Dagaz rozświetla nam horyzont i pokazuje jak szeroką drogę mamy przed sobą. Poranek to również czas świeżego spojrzenia na otaczający nas świat i początek nowego dnia, który daje nowe możliwości. Przełom pór roku, oraz zmiana pór doby, była od zawsze czasem mistycznym. Czasem w którym wszystko się zmieniało. Dagaz pokazuje również kolejny aspekt cykliczności natury i upływu czasu.

ODALA (własność, dom, ojcowizna, rodzina)

Staroangielski: Ethel

POEMAT ANGLO-SAKSOŃSKI
Dobytek drogi jest każdemu człowiekowi,
gdy może on siedzieć w swym domu,
co słuszne i dobre jest w mnożeniu posiadania.

Odala to runa reprezentująca dom, rodzinę i miejsce w którym żyjemy. Już dla dawnych ludów miejsce urodzenia i więzy rodzinne były bardzo istotną rzeczą. Ta runa odnosi się do wartości związanych właśnie z domem rodzinnym i ojcowizną. Uczy nas, że posiadanie to nie wszystko, jeśli nie potrafimy korzystać z tego co mamy. Na nic nam rodzina w której panują kłótnie i waśnie, lub ziemia na której nie da się żyć. Odala pokazuje nam, że dobrobyt naszego domu i rodziny zależy od każdej jednostki ją budującej, oraz jej podejścia. Gdy wszystko jest na swoim miejscu, rodzina jest najlepszym wsparciem, a rodzinny dom największą ostoją. Pamiętajmy więc o swoich korzeniach i pielęgnujmy płomień ogniska domowego. Ciemną stroną tej runy jest brak więzi rodzinnych, lub brak domu.